هوش مصنوعی:
این شعر از ابن‌یمین به توصیف یک زندگی آرمانی می‌پردازد که در آن فرد در خلوت خود (کنج) بدون حضور غریبه‌ها (اغیار) و آزار دیگران زندگی می‌کند. او به چیزهای ساده مانند رود و سرود، دوستان صمیمی، نرد و کتاب، شراب و رباب علاقه دارد و شرط می‌گذارد که ساقی تنها از یاران باشد. شاعر بر اهمیت عقل در تشخیص خوب و بد تأکید دارد و معتقد است کسی که این شیوه زندگی را انکار کند، از حقیقت عالم ارواح بی‌خبر است. در پایان، آرزو می‌کند که اگر چنین موهبتی به او برسد، در دو جهان با هیچ‌کس کاری نخواهد داشت.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین اشاره‌ای به مصرف شراب دارد که نیاز به درک مناسب از زمینه فرهنگی و تاریخی شعر دارد.
شمارهٔ ٣٣٧
کنجی که در او گنجش اغیار نباشد
کس از تو و بر تو ز کس آزار نباشد
رودی و سرودی و حریفی دو سه یکدل
باید که عدد بیشتر از چار نباشد
نردی و کتابی و شرابی و ربابی
شرطست که ساقی بجز از یار نباشد
عقلست که تمییز کند نیک و بد از هم
او نیز در این کار بانکار نباشد
وانکس که بود منکر اینکار که گفتم
از عالم ارواح خبر دار نباشد
این دولت اگر دست دهد ابن یمین را
با هیچکسش در دو جهان کار نباشد
کس از تو و بر تو ز کس آزار نباشد
رودی و سرودی و حریفی دو سه یکدل
باید که عدد بیشتر از چار نباشد
نردی و کتابی و شرابی و ربابی
شرطست که ساقی بجز از یار نباشد
عقلست که تمییز کند نیک و بد از هم
او نیز در این کار بانکار نباشد
وانکس که بود منکر اینکار که گفتم
از عالم ارواح خبر دار نباشد
این دولت اگر دست دهد ابن یمین را
با هیچکسش در دو جهان کار نباشد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٣٣۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ٣٣٨
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
