هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از دنیاطلبی و نادانی انسان‌ها انتقاد می‌کند و خود را فردی بی‌قید و آزاد معرفی می‌نماید که از مقام و موقعیت‌های دنیوی دل‌کنده است. او اشاره می‌کند که میراثش پس از مرگش مورد قضاوت قرار خواهد گرفت.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم انتزاعی و انتقادی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین ممکن است برخی از اصطلاحات یا مفاهیم برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.
شمارهٔ ٣۵٠
مرد دنیا طلب از غایت نادانی خویش
ببرد با خود از اینجا چو رود سوزی چند
من از آن رندم و قلاش که ناخوش بروم
از مقامی که در او دم زده ام روزی چند
هر که میراث مرا بیند ازین پس گوید
داد بر وارث خود ابن یمین گوزی چند
ببرد با خود از اینجا چو رود سوزی چند
من از آن رندم و قلاش که ناخوش بروم
از مقامی که در او دم زده ام روزی چند
هر که میراث مرا بیند ازین پس گوید
داد بر وارث خود ابن یمین گوزی چند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٣۴٩
گوهر بعدی:شمارهٔ ٣۵١
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
