هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و وفاداری خود به شخصی خاص سخن می‌گوید. او از ترس عزل و بی‌ثباتی روزگار می‌نالد، اما ثنای آن شخص را بهترین کار می‌داند. همچنین، شاعر به اهمیت اعتبار نزد زنده‌دلان و کتابت ارکان دولت اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ٣۶۴

نسیم باد صبا کیست جز تو کز بر من
بنزد خواجه رسالت گذار خواهد بود

بگویدش که گرم بر قرار کار نماند
کدام کار که آن برقرار خواهد بود

مرا که فخر نبودست تا کنون بعمل
قیاس کن که زعزلم چه عار خواهد بود

دو چیز موجب شکرست بنده را گه غزل
که نزد زنده دلانش اعتبار خواهد بود

یکی که هیچ نکردست در زمان عمل
که وقت عزل از آن شرمسار خواهد بود

دوم کتابت ارکان دولتت پس از آن
شد آن فسانه که در هر دیار خواهد بود

چه میکنم عملی را که عزل در پی آن
ز بی ثباتی این روزگار خواهد بود

مرا ثنای تو گفتن نکوترین کاریست
همین بسم به از اینم چه کار خواهد بود

من و رسالت صیتت بشش جهات جهان
علی الدوام که این پنج و چار خواهد بود
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٣۶٣
گوهر بعدی:شمارهٔ ٣۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.