شکرها میکنم در این ایام
که تهیدست گشته ام چو چنار

ز آنکه چون گل اگر زرم بودی
دست گیتی مرا نهادی خار

بستدندی بصد شکنجه و چوب
بقیاس جماعت زر دارد

من چنین گشتمی که اکنونم
مفلس و با هزار عیب و عوار

شکر ایزد بر آن همیگویم
که درین فترت و تغلب کار

گرچه اندک بضاعتم باری
سودم آمد شکنجه بسیار