۱۷۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴٨۶

بس کس که یافت خست و امساک پیشه کرد
بر نفس ناستوده و اهل و عیال خویش

عذرش بر آن دنائت و خست همین بود
دائم ز بیم فقر نگهداشت مال خویش

عمری بفقر میگذراند ز بیم فقر
مسکین نگر چه بیخبر آمد ز حال خویش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴٨۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴٨٧
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.