هوش مصنوعی: این متن به توصیف شهر علائیه و زیبایی‌های آن مانند باغ‌ها و نخلستان‌هایش می‌پردازد. شاعر این شهر را بهشتی پر از ناز و نعمت می‌داند و از حاکم آن به نیکی یاد می‌کند. همچنین، به قدرت و عظمت حاکم و تأثیر او بر طبیعت و فلک اشاره می‌شود.
رده سنی: 12+ این متن دارای مفاهیم ادبی و استعاری است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۴٩٠

حبذا شهر علائیه و شهرستانش
خرما نزهت باغ خوش و باغستانش

این نه شهریست بهشتیست پر از ناز و نعیم
خازنی نیست سزاوارتر از رضوانش

قهرمان وی اگر سوی فلک حکم کند
از پی کسب شرف ممتثل فرمانش

در زمان ترک فلک پای نهد اندر گل
همچو هندو بکشد ناوه بسر کیوانش

طاق قوس قزح ار چند بلندی دارد
هست چون خاک زمین پست بر ایوانش

چون به بنیانش نظر بر فکنی خود دانی
همت عالی بانی وی از بنیانش

کیست بانیش علاء دول و دین که بود
نآورد مثل بصد قرن و بصد دورانش

آنکه بر خط وی ار سر ننهد کاتب چرخ
شاه انجم ندهد راه سوی دیوانش

هر کرا بخت مساعد بود و دولت یار
کار دشوار برین گونه بود آسانش
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴٨٩
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴٩١
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.