هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش و مدح شخصی بزرگوار می‌پردازد. او از کرم، بخشش، فضل و هنر این شخص سخن می‌گوید و از او درخواست کمک و حمایت دارد. شاعر با زبانی ادبی و پر از تشبیهات و استعارات، احساسات خود را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن به دلیل استفاده از زبان ادبی پیچیده، استعارات و تشبیهات فراوان و مفاهیم عمیق، برای درک کامل نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن دارد. بنابراین برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است.

شمارهٔ ۵١۵

رضی ملت و دین ایکه با افاضت تو
برسم طعنه توان گفت ابر را فیاض

توئیکه لازم ذاتی بود جواهر را
بعهد بخشش عامت زوال چون اعراض

ز همت تو که قانون جود اساس نهاد
محصل است همه وقت امید را اغراض

جهان فضل و هنر را ز فتحباب کفت
بخشگسال کرم تازه و ترست ریاض

قضیه ایست مرا با تو عرض خواهم کرد
سزد کزان نکند طبع نازکت اعراض

در آنجریده که مدحت سواد میکردم
بسان نامه اعمال من نمانده بیاض

ز خازن کرمت بر سبیل گستاخی
همیکنم ورقی چند کاغذ استقراض

اگر چه از مرض احتیاج ابن یمین
شدست با همه رندی چو زاهدی مرتاض

ولی معالج دارالشفای مکرمتت
برد بداروی احسان هزار ازین امراض
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵١۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵١۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.