۱۲۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۵٢٧

من از فروتر خویش ار همی کشم رنجی
عجب مدار که خواهم برینت داد وقوف

نه آفتاب فلک نور بخش ماه بود
همیشه ماه رساند به آفتاب کسوف
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵٢۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵٢٨
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.