هوش مصنوعی: این شعر از ابن‌یمین، شاعر فارسی‌زبان، دربارهٔ صبر در برابر مشکلات، دوری از نادانان، حفظ آبرو، اهمیت هنر و قناعت است. شاعر تأکید می‌کند که نباید از زمان بد ناراحت شد و باید صبور بود. همچنین، همنشینی با نادانان می‌تواند به شخصیت انسان آسیب بزند. هنر و قناعت به عنوان راه‌هایی برای رسیدن به سعادت معرفی شده‌اند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۵۵٢

دلا ز وقت بد خود جزع مکن ز نهار
صبور باش چه دانی نکو شود ایدل

مجوی صحبت نادان از آن همی ترسم
که همچو صحبت سنگ و سبو شود ایدل

بترک صحبت او گیر کز فضیحت او
بسیط خاک پر از گفتگو شود ایدل

فروغ شهوت و سوزش مده بباد امل
که آبروی تو چون آب جو شود ایدل

بگرم مهری دوران مباش غره ازانک
که بیگناه ترا کینه جو شود ایدل

هنر طلب که هنرمند را سعادت و بخت
بروزگار کهن ماه نو شود ایدل

هنر چو مشک بود مشک کی نهان ماند
جهان ز نفحه او پر ز بو شود ایدل

کنون چو ابن یمین را هنر پناهی نیست
که لطف بیند اگر سوی او شود ایدل

بکنج عافیت ارام یافت تا پایش
مگر بگنج قناعت فرو شود ایدل
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵١
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۵٣
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.