هوش مصنوعی:
این شعر از ابن یمین، پیری را به عنوان دورانی پر از رنج و خستگی توصیف می‌کند و بیان می‌کند که در این سن، دیگر نسیم خوشی به سوی فرد نمی‌وزد. همچنین، شاعر جوانانی را که آرزوی پیری دارند، به دلیل نادانی و بی‌خردی سرزنش می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم فلسفی و انتقادی درباره پیری و جوانی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان پیچیده و سبک شعری کلاسیک، درک آن را برای سنین پایین دشوار می‌کند.
شمارهٔ ۵٧۵
هفتاد سالگی که دو چندانت عمر باد
کردست رنجش ابن یمین را ز جان ملول
پیری مخواه ز آنکه ندیدم که سوی پیر
آید ز هیچ روی نسیم خوشی قبول
سودای پیر گشتن اگر میپزد جوان
باشد از آنسبب که ظلوم آمد و جهول
کردست رنجش ابن یمین را ز جان ملول
پیری مخواه ز آنکه ندیدم که سوی پیر
آید ز هیچ روی نسیم خوشی قبول
سودای پیر گشتن اگر میپزد جوان
باشد از آنسبب که ظلوم آمد و جهول
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵٧۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵٧۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
