یمین دولت و دین ای یگانه دو جهان
سه چار یار بکنجی فتاده مخموریم

ز بهر پنج منی می بشش جهه گشتیم
نیافتیم از آن دردمند و رنجوریم

شدست تفته دل ما چو هفت دوزخ از آن
گز آستانه چون هشت جنتت دوریم

ز مجلس تو که از نه فلک فزونست بجاه
امیدوار بده من شراب انگوریم