ز هی سعادت من گر نسیم باد شمال
که در ادای رسالت بود چو روح الامین

رساند از من دلخسته مختصر سخنی
بسمع اشرف دارای ملک و داور دین

محیط و مرکز جود آن کریم دریا دل
که در مکان کرم ذات اوست با تمکین

سپهر حشمت و رفعت جهان فضل و هنر
نظام دولت و دین سرور زمان و زمین

بگوید ار چه بود قدرتم بدولت تو
که سبز خنگ فلک را درآورم در زین

ولی زگردش گردون قوی ضعیف تنم
چنانکه می نتوانم که گردم اسب نشین

و گر چه پیر مسیحا دمم ولی نبود
مسیح وار بخر بر نشستنم آئین

پیاده نیز نیارم که در سفر باشم
بهر کجا که روی همچو بخت با تو قرین

چو از ملازمت و بندگی گزیرم نیست
مرا الاغ مگر استری دهی پس ازین