هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش شخصی به نام "علاء دولت و دین آصف زمان" می‌پردازد و از فضایل و عدالت او سخن می‌گوید. شاعر همچنین از فراموش شدن خود توسط این شخص شکایت کرده و از آشفتگی طالع خود می‌نالد. در نهایت، او امیدوار است که مورد توجه قرار گیرد.
رده سنی:
16+
این متن به دلیل استفاده از زبان و اصطلاحات پیچیده و ادبی، نیاز به درک بالایی از ادبیات فارسی دارد. همچنین، مفاهیم عرفانی و اجتماعی مطرح شده در آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد.
شمارهٔ ۶٧۴
ز ابن یمین پیام برای باد صبحدم
نزد علاء دولت و دین آصف زمان
دستور دین پناه محمد که خلق را
بخشد بهر دمی چو مسیحا هزار جان
خلق جهان بطاعت او سر نهاده اند
هرگز کرا شدست مسلم چنین جهان
گو حق خدمت منت از یاد اگر شدست
ما را حقوق بر تو یادست همچنان
یکبارگی ز بنده فراموش کرده ئی
دانی که آید از تو سبکروحم این گران
ز آشفتگی طالعم این نیز هم یکیست
کافتاده ام ز حضرت عالیت بر کران
نارد کمال جاه تو نقصان بهیچ روی
گر یادت آید از من مهجور ناتوان
نزد علاء دولت و دین آصف زمان
دستور دین پناه محمد که خلق را
بخشد بهر دمی چو مسیحا هزار جان
خلق جهان بطاعت او سر نهاده اند
هرگز کرا شدست مسلم چنین جهان
گو حق خدمت منت از یاد اگر شدست
ما را حقوق بر تو یادست همچنان
یکبارگی ز بنده فراموش کرده ئی
دانی که آید از تو سبکروحم این گران
ز آشفتگی طالعم این نیز هم یکیست
کافتاده ام ز حضرت عالیت بر کران
نارد کمال جاه تو نقصان بهیچ روی
گر یادت آید از من مهجور ناتوان
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶٧٣
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶٧۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
