هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات بیان می‌کند که از آتش مجمر اگر دودی برخیزد، از عودسوزی بی‌نیاز می‌شود و اگر خاری از گل به دستش برسد، از چمن‌گردی فارغ می‌گردد. همچنین اشاره می‌کند که عاقل برای روزی تلاش نمی‌کند، زیرا خداوند روزی‌رسان است.
رده سنی:
15+
محتوا دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که برای درک عمیق‌تر، به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ٧٢۴
ز آتش مجمر ار کشم دودی
بی نیازم ز عود سوزی او
ور بدستم رسد ز گل خاری
فارغم از چمن فروزی او
نرود عاقل ار پی روزی
خود رساند خدای روزی او
بی نیازم ز عود سوزی او
ور بدستم رسد ز گل خاری
فارغم از چمن فروزی او
نرود عاقل ار پی روزی
خود رساند خدای روزی او
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٧٢٣
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧٢۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
