هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از تنهایی و انزوا به عنوان راهی برای حفظ عزت نفس و دوری از مردم ناپسند سخن می‌گوید. او ترجیح می‌دهد مانند کبک در کوهستان زندگی کند و از دانه‌های کوه تغذیه کند، تا اینکه مانند مرغان حقیر به دنبال دانه در میان جمعیت باشد. همچنین، اشاره می‌کند که عنقا (سیمرغ) نیز به دلیل خستگی از مردم ناپسند، انزوا را برگزیده است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و اجتماعی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، موضوعاتی مانند عزت نفس و انزوا برای نوجوانان و بزرگسالان مرتبط‌تر است.
شمارهٔ ٧۴۵
بینوائی و حفظ ناموسم
کرد فرد از جماعتی انبوه
نکشم همچو ماکیان خواری
از پی دانه در میان گروه
جای گیرم چو کبک در کهسار
ریک چینم بجای دانه ز کوه
زان گزیده است انزوا عنقا
که شد از ناپسند خلق ستوه
کرد فرد از جماعتی انبوه
نکشم همچو ماکیان خواری
از پی دانه در میان گروه
جای گیرم چو کبک در کهسار
ریک چینم بجای دانه ز کوه
زان گزیده است انزوا عنقا
که شد از ناپسند خلق ستوه
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٧۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
