۱۶۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ٧٧٠

منت خدایرا که مرا داد خاطری
بر اختراع بکر معانی گماشته

اینهم ز لطف اوست که دارم طبیعتی
رایات علم را بفلک بر فراشته

زین پیش بوده اند فراوان سخنوران
یکسر گذشته اند و سخنها گذاشته

کو اینزمان کسیکه کند شعرشان قیاس
با آنچه کلک ابن یمینش نگاشته

وانگه بدانش از ره انصاف بنگرد
تا کیست آنکه او خبر از شعر داشته

با اینهمه بدانه رزقم چو بنگری
بینی هنوز برزگر آنرا نکاشته
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٧۶٩
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧٧١
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.