هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از لطف و عنایت خداوند سپاسگزاری می‌کند که به او استعداد شعرگویی و خلق معانی بکر عطا کرده است. او اشاره می‌کند که پیش از او نیز سخنوران زیادی بوده‌اند، اما آثارشان به فراموشی سپرده شده است. شاعر با غرور از توانایی‌های خود در شعرگویی سخن می‌گوید و معتقد است که آثارش قابل مقایسه با دیگران نیست. در پایان، او تواضع خود را نشان می‌دهد و می‌گوید که هنوز راه زیادی در پیش دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و ادبی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، استفاده از واژگان و اصطلاحات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ٧٧٠
منت خدایرا که مرا داد خاطری
بر اختراع بکر معانی گماشته
اینهم ز لطف اوست که دارم طبیعتی
رایات علم را بفلک بر فراشته
زین پیش بوده اند فراوان سخنوران
یکسر گذشته اند و سخنها گذاشته
کو اینزمان کسیکه کند شعرشان قیاس
با آنچه کلک ابن یمینش نگاشته
وانگه بدانش از ره انصاف بنگرد
تا کیست آنکه او خبر از شعر داشته
با اینهمه بدانه رزقم چو بنگری
بینی هنوز برزگر آنرا نکاشته
بر اختراع بکر معانی گماشته
اینهم ز لطف اوست که دارم طبیعتی
رایات علم را بفلک بر فراشته
زین پیش بوده اند فراوان سخنوران
یکسر گذشته اند و سخنها گذاشته
کو اینزمان کسیکه کند شعرشان قیاس
با آنچه کلک ابن یمینش نگاشته
وانگه بدانش از ره انصاف بنگرد
تا کیست آنکه او خبر از شعر داشته
با اینهمه بدانه رزقم چو بنگری
بینی هنوز برزگر آنرا نکاشته
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٧۶٩
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧٧١
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
