هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که اگر پنج روز به اجبار در راه ناسزا می‌زد، نباید پنداشت که این کار اختیاری بوده است. او سپس به وضعیت خود اشاره می‌کند که وقتی خورشید دولت غروب می‌کند، چراغی از روی ناچاری می‌سازد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و زبان شعر کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ٧٧٨
اگر من پنج روزی بالضروره
براه ناسزائی میزدم پی
مپندارید کان بود اختیاری
که هست اندر مثل آخر دوا کی
مرا خورشید دولت چون فروشد
چراغی ساختم ناچار از وی
براه ناسزائی میزدم پی
مپندارید کان بود اختیاری
که هست اندر مثل آخر دوا کی
مرا خورشید دولت چون فروشد
چراغی ساختم ناچار از وی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٧٧٧
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧٧٩
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
