الهی زبان مرا در سخن
روان دار پیوسته بر راستی

بمعنی بیارای چون ز اولم
به نیکوترین صورت آراستی

نگهدار اعمال ما را از آن
که افتد در آن کژی و کاستی

بیکدم مسوز آنسهی سرو را
که قدش بچل روز پیراستی

چنان دار ابن یمین را کز او
نیاید بجز آنک تو خواستی