هوش مصنوعی:
این شعر یک دعا و نیایش است که در آن شاعر از خداوند می‌خواهد که زبانش را به راستی و زیبایی در سخن آراسته کند، اعمالش را از کژی و نقص حفظ نماید، و او را همچون سروی بلندقامت و استوار نگه دارد. همچنین، از خدا می‌خواهد که او را چنان بپروراند که جز آنچه خدا می‌خواهد از او صادر نشود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و معنوی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات ادبی (مانند سرو بلندقامت) نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ٧٨٠
الهی زبان مرا در سخن
روان دار پیوسته بر راستی
بمعنی بیارای چون ز اولم
به نیکوترین صورت آراستی
نگهدار اعمال ما را از آن
که افتد در آن کژی و کاستی
بیکدم مسوز آنسهی سرو را
که قدش بچل روز پیراستی
چنان دار ابن یمین را کز او
نیاید بجز آنک تو خواستی
روان دار پیوسته بر راستی
بمعنی بیارای چون ز اولم
به نیکوترین صورت آراستی
نگهدار اعمال ما را از آن
که افتد در آن کژی و کاستی
بیکدم مسوز آنسهی سرو را
که قدش بچل روز پیراستی
چنان دار ابن یمین را کز او
نیاید بجز آنک تو خواستی
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٧٧٩
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧٨١
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
