آخر کری کند که ز بهر دو روزه عمر
مغرور جاه و نعمت دنیا شود کسی

یا از برای یک شکم نان نیم سیر
گردد غریق منت احسان هر خسی

آزاد باش و قانع و راضی بحکم حق
دل در خدای بند و مبر آرزو بسی