هوش مصنوعی: این شعر یک مدح و ستایش از پادشاهی قدرتمند و بخشنده است که به توصیف فضایل او مانند عدالت، بخشش، و مردانگی می‌پردازد. شاعر از پیک سحرگاهی درخواست می‌کند که پیام او را به پادشاه برساند و از لطف و کرم او برای بهبود حال دل‌خسته‌اش کمک بخواهد. همچنین، شعر به شرایط نابسامان زمانه اشاره می‌کند و پادشاه را به عنوان نجات‌دهنده و الگویی مانند رستم و حاتم طائی می‌ستاید.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق ادبی و تاریخی است که درک آن به دانش پایه‌ای از ادبیات کلاسیک فارسی و فرهنگ ایرانی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ٧٨٧

ای پیک پی خجسته نسیم سحرگهی
لطفی کن از برای دل خسته رهی

بگذر بدانجناب که از لطف صاحبش
یا بی نشان خلد چو در وی قدم نهی

یعنی جناب حضرت شاهی که می نهد
شیر فلک ز هیبت او سر بر و بهی

فرخنده تاج دولت و دین کاهل فضل را
دوران اوست موسم آسایش و بهی

اول ببوس خاک درش وانگه اینسخن
بر گوی و مگذر از سر ایجاز و کوتهی

گو با وجود جود تو آن کو مراد دل
بر آستان غیر تو جوید ز ابلهی

از دنب لاشه سگ طلب دنبه میکند
و آماس باز می نشناسد ز فربهی

اکنونکه روزگار برآشفت و فتنه گشت
و آفاق شد ز مردی و وز مردمی تهی

مردی بسان رستم دستان تو میکنی
داد کرم چو حاتم طائی تو میدهی

چون در زمانه ز اهل هنر با خبر توئی
بادا ز حال ابن یمین نیزت آگهی

تا خرگه سپهر منور بود بماه
بادت معاشرت همه با ماه خر گهی

رایت بهر طریق که تابد عنان عزم
اقبال در رکاب تو بادا بهمرهی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٧٨۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧٨٨
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.