بر میوه های نوبر بستانسرای طبع
کردم بسان ماه بآئین صباغتی

دیوان من بخواه و بتدقیق در نگر
نا کرده هیچ زرگر ازینسان صیاغتی

اکنون گذشت انکه کسی گاه نظم و نثر
از من فصاحتی طلبد یا بلاغتی

صد شکر و صد سپاس کز اشغال روزگار
داد ایزدم فراغت و نیکو فراغتی

منبعد ننگرم بجهان و جهانیان
با این فراغت ار بودم هم رفاغتی