هوش مصنوعی: شاعر در این متن به بیان فضائل و هنرهای خود می‌پردازد و ادعا می‌کند که در کسب فضائل کوتاهی نکرده است. او از هنر و سخن‌وری خود دفاع می‌کند و معتقد است که حتی روح قدس نیز بر روانی و سلاست سخنانش گواهی می‌دهد. شاعر همچنین از جور و تقصیرهای فلک شکایت می‌کند و از حاسدان می‌نالد که به دلیل ضعف و ناتوانی، او را انکار می‌کنند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی نیاز دارد. همچنین، برخی از واژگان و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ٨٧١

من اندر کسب اسباب فضائل
نکردم هیچ تقصیر و توانی

هنر پروده ام زینسان که بینی
بیا انکار کن گر میتوانی

سخنهائی بنظم آرم روانبخش
که گوید روح قدسش از روانی

که تو آب روانی از سلاست
ندانم یا ز محبوبی روانی

فلک در حق من تقصیرها کرد
تو تکذیبم کنی هر چند دانی

ولی بر صدق دعوی پیش خصمم
گواهی میدهد قاصی و دانی

منال ابن یمین از جور گردون
که این از بدو فطرت هست جانی

ترا این س که حاسد از کسافت
تنست و تو ز روی لطف جانی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٨٧٠
گوهر بعدی:شمارهٔ ٨٧٢
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.