هوش مصنوعی:
شاعر در این متن با سوگند به نام خداوند، بیان می‌کند که بدون هدایت الهی، عقل قادر به تشخیص خطا از صواب نیست. او از فراق معشوق (یا خداوند) چنان در رنج است که نه میل به خوردن دارد و نه توان خوابیدن. خود را مانند ماهی در خشکی یا شکر در آب توصیف می‌کند که بدون حضور معشوق، در عذاب است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی پیچیده است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های عمیق مانند 'ماهیی بر خشک یا شکر در آب' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۴ - شکایت از دوری
هست سوگندم بنام آنکه هست
پیش علمش ذره همچون آفتاب
وانکه بی الهام ارشادش خرد
باز نشناسد خطا را از صواب
کز فراق حضرتت من بنده را
نیست پروای خور و امکان خواب
بی رکاب اشرفت هستم چنانک
ماهیی بر خشک یا شکر در آب
پیش علمش ذره همچون آفتاب
وانکه بی الهام ارشادش خرد
باز نشناسد خطا را از صواب
کز فراق حضرتت من بنده را
نیست پروای خور و امکان خواب
بی رکاب اشرفت هستم چنانک
ماهیی بر خشک یا شکر در آب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳ - لغز شمشیر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵ - کمال الدین محمود
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
