هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به ستایش خداوند و بیان بخشش بی‌ریای او می‌پردازد. او از امیدواری و اعتماد به خدا سخن می‌گوید، اما در عین حال از طعنه‌های دشمنان و دوستان نیز گلایه دارد. شاعر تأکید می‌کند که تقاضای او نه برای کهنگی و نوست، بلکه برای حقیقت است و در پایان، از بی‌ثمر بودن برخی گفتارها انتقاد می‌کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق مذهبی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژگان و عبارات نیاز به دانش زبانی و فرهنگی بالاتری دارند.
شمارهٔ ۱۸ - تقاضا
ای کریمی که در جهان کرم
بخشش بی ریات عادت و خوست
میزبانی است تازه روی گفت
که همه پشت گرمی من ازوست
پشتم از خدمتت دوتاست چرا
رشتهای امید من یکتوست
لیکن از جان و تن همیکاهم
از بسی طعنه های دشمن و دوست
بخدا و رسول و کعبه اگر
این تقاضا ز بهر کهنه ونوست
بعد ازان ده قصیده غرا
این تقاضا بدین صفت نه نکوست
خود همه بادگیر این گفته
نه گل آید برون زباد از پوست؟
بخشش بی ریات عادت و خوست
میزبانی است تازه روی گفت
که همه پشت گرمی من ازوست
پشتم از خدمتت دوتاست چرا
رشتهای امید من یکتوست
لیکن از جان و تن همیکاهم
از بسی طعنه های دشمن و دوست
بخدا و رسول و کعبه اگر
این تقاضا ز بهر کهنه ونوست
بعد ازان ده قصیده غرا
این تقاضا بدین صفت نه نکوست
خود همه بادگیر این گفته
نه گل آید برون زباد از پوست؟
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷ - تقاضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹ - هنر و حرمان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
