شاعری را اگر دهی دشنام
بر تو آنرا وظیفه پندارد

ور قفائی خورد ز تو بمثل
سر سال آن قفا طمع دارد

بر امید وظایف مردم
شب نباشد که روز نشمارد

هر کرا راه و رسم این باشد
بر تو مرسوم خویش بگذارد؟