بدانخدای که بی گرد موکب امرش
غبار صبح برین سبز طاق ننشیند

همای سلطنت او چو بال بگشاید
بر آشیانه این نه رواق ننشیند

سوی معارج عرشش سفر نداند عقل
گر از هدایت او بر براق ننشیند

که نیم ساعت دوری ز حضرت عالیت
مرا برابر ملک عراق ننشیند