هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از فقر و نیاز خود و اسبش می‌گوید و از درگاه کسی که به او وابسته است، درخواست کمک می‌کند. او بیان می‌کند که اگر جو به اسبش داده شود، آنها نیز وابسته به اسب خواهند بود و اگر گندم داده شود، در برابر چرخ روزگار خاک خواهند پاشید.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق اجتماعی و انسانی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره و کنایه در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۱۰۰ - دو خواجه تاش
من بنده و اسب هر دو امروز
بر درگه تو دو خواجه تاشیم
در گرسنگی بصبر کردن
ما هر دو درین دیار فاشیم
قدری جو اگر دهی باسبم
ما نیز طفیل اسب باشیم
ور گندم باره دهی نیز
در دیده چرخ خاک پاشیم
بر درگه تو دو خواجه تاشیم
در گرسنگی بصبر کردن
ما هر دو درین دیار فاشیم
قدری جو اگر دهی باسبم
ما نیز طفیل اسب باشیم
ور گندم باره دهی نیز
در دیده چرخ خاک پاشیم
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۹ - بزرگی در اصل
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۱ - یخ بندی طبع
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
