هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به ستایش و قدردانی از شخصی بزرگ و با شکوه می‌پردازد و بیان می‌کند که دین و وجدانش اجازه نمی‌دهد از سخاوت او سخن بگوید. او از طعنه‌های دشمنانش رنج می‌برد و درخواست کمک مستقیم ندارد، بلکه هدیه‌ای آورده و انتظار پاداش یا عوضی مناسب دارد.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و اخلاقی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار است. همچنین، استفاده از اصطلاحات و استعاره‌های پیچیده در شعر، نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۱۲۵ - تحفه
ای شده فر شکوه مسندت
هم جمال ملت و هم زین آن
بنده را دینیست بر انعام تو
چون بنگذارد سخایت دین آن
هر زمانم طعنه از دشمنیست
کم جگرخون میشود ازشین آن
من نمیگویم مرا یک بدره ده
یا مده هیچم ولی ما بین آن
تحفه آورده ام نزدیک تو
یا بهایش یا عوض یا عین آن
هم جمال ملت و هم زین آن
بنده را دینیست بر انعام تو
چون بنگذارد سخایت دین آن
هر زمانم طعنه از دشمنیست
کم جگرخون میشود ازشین آن
من نمیگویم مرا یک بدره ده
یا مده هیچم ولی ما بین آن
تحفه آورده ام نزدیک تو
یا بهایش یا عوض یا عین آن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۴ - کام دل
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۶ - آل پیغمبر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
