هوش مصنوعی:
متن بیانگر اندوه و حسرت شاعر نسبت به نبود وفا و بقا در عشق و زیبایی است. شاعر از عاشقان بیچاره یاد می‌کند و آرزو می‌کند که اگر وفا و بقا وجود داشت، شرایط متفاوت بود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و حسرت‌آلود است که درک عمیق‌تر آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.
شمارهٔ ۱۴۶ - وفا
چیست از نیکوئی که نیست ترا
ای دریغا گرت وفا بودی
وای بر عاشقان بیچاره
اگر این حسن را بقا بودی
ای دریغا گرت وفا بودی
وای بر عاشقان بیچاره
اگر این حسن را بقا بودی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۵ - نکبت جهان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۷ - ابر کمانگیر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
