هوش مصنوعی:
این متن درباره دو دوست است که بدون هیچ دلیلی از هم دوری می‌کنند. نه اختلافی بین آنها وجود دارد و نه آسیبی به هم رسانده‌اند. شاعر تأکید می‌کند که چنین رفتاری نادرست است و انسان نباید خود را گول بزند. همچنین اشاره می‌کند که منافق نمی‌تواند یکدل باشد و دو دل بودن نشانه نفاق است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق اخلاقی و اجتماعی موجود در متن برای درک و تحلیل نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۱۵۱ - یک دل – بادودل
دو یار اربیک جای میداشتی
که یکدم یکی را بنگذاشتی
نه این ازتو آزرده بود و نه آن
نه جنگی میان بود و نه آشتی
نه زخم جفائی یکی یافتی
نه تخم عتابی یکی کاشتی
نباید که تو خویشتن را ازان
همی دوستی نیک پنداشتی
منافق توانی بدن ور نه پس
بیکدل دودل چون نگه داشتی؟
که یکدم یکی را بنگذاشتی
نه این ازتو آزرده بود و نه آن
نه جنگی میان بود و نه آشتی
نه زخم جفائی یکی یافتی
نه تخم عتابی یکی کاشتی
نباید که تو خویشتن را ازان
همی دوستی نیک پنداشتی
منافق توانی بدن ور نه پس
بیکدل دودل چون نگه داشتی؟
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۰ - در جواب رشیدالدین وطواط
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۲ - دل گشا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
