هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و غزل‌گونه است که در آن شاعر از عشق و دل‌تنگی سخن می‌گوید. او از معشوق خود می‌خواهد که به او توجه کند، حال دلش را بپرسد و با نوشیدن شراب و شنیدن ترانه‌های نرم، رنج دلش را کاهش دهد. شاعر همچنین از زیبایی‌های معشوق مانند چهره‌ی ماه‌گونه و لب‌های شیرینش یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاشقانه و استفاده از استعاره‌های شراب و می‌نوشی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب یا نامفهوم باشد. همچنین، درک کامل زیبایی‌های ادبی و احساسی متن نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۵۰

آخر یکی بکوی فلانکس گذر کنید
در حال این شکسته دل آخر نظر کنید

ما را ز روی آن گل خندان نشان دهید
او را زحال این دل غمگین خبر کنید

با آن رخ چوماه چه نام قمر برید
با آن لب چو لعل چه یاد شکر کنید

چون راه او روید قلم وار از نخست
ده جا میان ببندید از پای سر کنید

او را خبر دهید که چون سخت گشت کار
باشد که پاره دل او نرم تر کنید

ورپرسد از شما که چگونست حال او
گوئید سوختست و سخن مختصر کنید

او را بیاورید و پس آنگه بروی او
یک ساغر از صراحی می زود در کنید

وریک ترانه نرم بگوید برای ما
همچون دهانش دامن او پر گهر کنید

می رنج دل بکاهد آن می مرا دهید
زر کار ما بسازد تدبیر زر کنید
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.