تو گر سرد چندین بگوئی نشاید
ور آزار دلها بجوئی نشاید

بران کو کهین دوستدار تو باشد
بهر دم بپائی بپوئی نشاید

گهی دوستی گاه دشمن ندانی
که این ده دلی و دوروئی نشاید

ز تو این جفا بر دل عاشق تو
اگر خود همه جان اوئی نشاید

چه سنگین دلی کز چنین گونه مارا
جگر میخوری و نگوئی نشاید

تو ایدل از و خون بخون چند شوئی
اگر دست از وی بشوئی نشاید؟