زلف چون از روی یکسو افکند
ماه گردون را بزانو افکند

دانه دل آن لب شیرین بود
دام جان آن چشم جادو افکند

دل بزلفش دام و انکار کرد
کس دل اندردست هندو افکند؟

بوسه خواهم از و حالی ز لعل
پرده بر روی لولو افکند

آبرا ماند که گر یک دم زنم
صد گره زان دم برابرو افکند

چرخ نتواند کمان او کشید
کار اگر بازور بازو افکند