هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی‌های معشوق و احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. در آن از تشبیهات و استعاره‌های مختلف مانند زلف، لعل لب، ابرو و مژگان برای بیان عشق و شیفتگی استفاده شده است. شاعر از بازیگوشی معشوق و تأثیر رفتارهای او بر دل خود سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات مانند بوسه و بازیگوشی‌های عاشقانه ممکن است برای گروه‌های سنی پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۹۶

زلف تو بر عارض تو پای بازی میکند
هر زمان سوی لب تو دست یازی میکند

جزع تو در دل ربودن جان همی سوزد ولی
لعل تو در بوسه دادن دلنوازی میکند

در کمان ابروی تو ناوک مژگان تو
بردل من زخم های تیر غازی میکند

بوسه بدهد مرا پس جان و دل بربایدم
خودحسابی نیست بر ما ترکتازی میکند

ورلبش بوسی پذیرد از اشارت چشم او
میکند انکارها یعنی که بازی میکند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.