هوش مصنوعی: شاعر در این متن از عشق و وفاداری خود سخن می‌گوید، اما از جفا و ناامیدی‌هایی که از معشوق دیده است شکایت دارد. او از امیدهای بربادرفته و دل‌بستگی‌هایش می‌گوید و در نهایت، با حسرت از عشقی یاد می‌کند که داشته است.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات شعری و مفاهیم عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۲۰

من ز جهان دوست ترا داشتم
از تو جفا چشم کجا داشتم

چشم من ارخون شود از غم رواست
کز تو چرا چشم وفا داشتم

من ز تو امید بسی چیزها
داشته ام لیک خطا داشتم

دل بربودی ز من اول نظر
نیک بدیدی که کجا داشتم

جان بیکی بوسه فروشم بتو
ور چه نه از بهر بها داشتم

گر کسی از دوست بپرسم مرا
آه چه گویم که کرا داشتم
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.