برداشتیم دل ز امیدی که داشتیم
بر برنداشتیم ز تخمی که کاشتیم

آنخود چه روز بود که در وصل میگذشت
وان خود چه عیش بود که ما میگذاشتیم

آن روزگار رفت که در دولت وصال
سر زافتاب و ماه همی برفراشتیم

و اکنون که هست میل تو از ما بدیگری
باطل شد آن حساب و بیخ برنگاشتیم

تو با حریف خویش بشادی نشین که ما
تن در زدیم و صبر بدل برگماشتیم

آنگه که برگزیدی ما را زدیگران
ما ماتم وجود خود آن روز داشتیم

بربود روزگار بقهر از بر منت
آری ز روزگار همین چشم داشتیم

«جمال‌الدین عبدالرزاق»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir