عشق تو و محنتی ز سر تازه
در شهر فکنده باز آوازه

سبحان الله که هر غمی کاید
چون پای برون نهد ز دروازه

یکسر سوی دل همیرود گویم
هان کیست منم کئی غم تازه

ننگم زوجود خویش میآید
کاین کار زحد گذشت و اندازه