توبه که بعد ازین نبرم نام عاشقی
ور عشق زاهدیست کنون ما وفاسقی

تا کی کشم جفا که نه هجران و نه وصال
تاکی خورم قفا که نه عشق و نه عاشقی

از تو نه رقعه نه سلامی نه بخششی
انصاف گفت باید یار موافقی

بازم مده جوابی و آنگه چو بینیم
گوئی چرا نباشم زین هم منافقی

صد بار وعده دادی و کردی همه دروغ
صبحی به روی روشن لیکن نه صادقی

ای دیده خون گری که بدین شغل درخوری
وی دل تو صبر کن که بدین کار لایقی