هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به موضوعاتی مانند فقر معنوی، عرفان، وحدت وجود، و رابطه انسان با خدا می‌پردازد. شاعر خود را بخشی از حقیقت الهی می‌داند و از مفاهیمی مانند نور، آتش، و آب به عنوان نمادهای معنوی استفاده می‌کند. همچنین، به نقش انسان در جهان و ارتباط او با عالم بالا اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به دانش و تجربه بیشتری دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به کار رفته ممکن است برای سنین پایین نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۰۱

روح وقتیم و کلیم سلفیم
صاحب نفحه و خورشید کفیم

بارش مزرعه فقر و فنا
آتش خرمن آب و علفیم

قمر بارغ بی ابر و غروب
فارغ از نقص و بری از کلفیم

طالع از شرق سمای دل پاک
آفتابیم و بیت الشرفیم

ما عرفنا بزبانیم و بدل
عارف سر سر من عرفیم

لامکان را ز مکانیم درود
از سماوات زمین را تحفیم

علم اسمای تو در مدرس ما
از پدر مانده که پور خلفیم

لب شیرین پسری برده ز دست
دل ما را که بشور و شعفیم

دف و چنگیم چو یار از بر ما
رفت چنگیم چو برگشت دفیم

بزن این دف نبواز این بر بط
بی نوازنده لطفت تلفیم

ساعتی در تک این بحر گهر
لحظه ئی بر سر دریات کفیم

آدم رسته ازین هفت اندام
گوهر جسته ازین نه صدفیم

از صفوف همه کون و مکان
آمدیم از عقب و پیش صفیم

گوهر قلزم افلاکی روح
بزمین تن خاکی خزفیم

زنده دستگاه فقر صفا
بنده درگه شاه نجفیم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.