هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که عشق و محبت به معشوق مانند باده‌ای است که جان او را صیقل داده و از رنج‌ها رهایی بخشیده است. اما در ادامه می‌پرسد اگر باده نماد شادی است، چرا عشق تو رنج‌های مرا افزوده است؟
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاطفی و فلسفی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین ممکن است نیاز به توضیح برخی استعاره‌ها و اصطلاحات شعر کلاسیک داشته باشد.
شمارهٔ ۵۱
تا جان مرا باده مهرت سوده است
جان و دلم از رنج غمان آسوده است
گر باده به گوهر اصل شادی بوده است
پس چون که ز باده تو رنج افزوده است
جان و دلم از رنج غمان آسوده است
گر باده به گوهر اصل شادی بوده است
پس چون که ز باده تو رنج افزوده است
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
