برخیز و بر افروز هلا قبله ی زردشت
بنشین و بر افکن شکم قاقم بر پشت

بس کس که ز زردشت بگردیده، دگر بار
ناچار کند روی سوی قبله ی زردشت

من سرد نیابم که مرا ز آتش هجران
آتشکده گشتست دل و دیده چو چرخشت

گر دست به دل بر نهم از سوختن دل
انگشت شود بی شک در دست من انگشت

ای روی تو چون باغ و همه باغ بنفشه
خواهم که بنفشه چنم از زلف تو یک مشت

آن کس که تو را کشت، تو را کشت و مرا زاد
و آن کس که تو را زاد، تو را زاد و مرا کشت