ز دو چیز گیرند مر مملکت را
یکی پرنیانی یکی زعفرانی

یکی زر نام ملک بر نبشته
دگر آهن آب داده ی یمانی

کرا بویه ی وصلت ملک خیزد
یکی جنبشی بایدش آسمانی

زبانی سخنگوی و دستی گشاده
دلی همش کینه همش مهربانی

که ملکت شکاریست کور انگیرد
عقاب پرنده نه شیر ژیانی

دو چیزست کو را ببند اندر آرد
یکی تیغ هندی دگر زرّ کانی

بشمشیر باید گرفتن مر او را
بدینار بستنش پای ار توانی

کرا بخت و شمشیر و دینار باشد
و بالا و تن تهم و نسبت کیانی

خرد باید آنجا وجود و شجاعت
فلک مملکت کی دهد رایگانی