هوش مصنوعی: این شعر از زبان شاعری بیان می‌شود که از شکار و قدرت خود با پرندگان شکاری مانند شاهین و قوش سخن می‌گوید. او از زیبایی و مهارت‌های خود در شکار و همچنین از لذت‌های زندگی مانند نوشیدن باده و ستایش امیر نیک‌خوی یاد می‌کند. شعر با دعا برای دولت شاه و بیان فروتنی شاعر در برابر امیر پایان می‌یابد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم پیچیده‌ای مانند استعاره‌های عرفانی، مدح و ستایش حاکمان، و اشاره به مصرف باده است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.

شمارهٔ ۹۹ - در وصف قوش شکاری گوید

گه نخجیر زوبین چنگ قوشم
نماید صید دل تاراج هوشم

کبوتر چیست شاهین قوی چنگ
بود چون صعوده در چنگال قوشم

پری از وی به صد مرغ بهشتی
اگر بدهم بسی ارزان فروشم

صدای شهپرش هنگام پرواز
چون صوت قدسیان آید به گوشم

چو این فرخنده طایر گشت رامم
مدام از جام عشرت باده نوشم

سرودم از زبان خواجه این نظم
از آن رو دلربا آمد خروشم

امین خلوت شاه زمانه
امیر نیک خوی جرم پوشم

دعای دولت شه روزگاری است
بود ورد زبان هرشب چو دوشم

نیارم دم زدن نزد امینی
محیطا زآن سبب دایم خموشم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۸ - در مدح سلطان مغفور ناصرالدین شاه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۰ - در تاریخ آئینه کاری حرم محترم حضرت امام زاده حمزه علیه السلام
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.