۲۱۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۰ - )

شد زدار محن به دار نعیم
رادمردی بزرگوار و حکیم

فخر دوران طبیب پاک سرشت
که دمش بد شفای جان سقیم

مَلک الطّب سلیل نادر شاه
شاهزاده محمد ابراهیم

آن که او مستشار اطبّا را
بود از حسن رأی و ذوق سلیم

در سپنجی سرا و دار بقا
بود پنجه و هشت سال مقیم

به دو سال هزار و سیصد و شش
در محرم نمود جان تسلیم

نیمه عشر سومین از ماه
شد ز دار محن به دار نعیم

چون به خاکش گذر نمود محیط
بهر تاریخ آن یگانه حکیم

هست پای ادب به پیش و سرود
به جان باد مستشار مقیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۹ - در تیر زدن شاه مبرور بر پلنگ
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۱ - خطاب به حضرت والا شاهزاده شمس الشعرا گوید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.