هوش مصنوعی: این متن شعری در مدح و ستایش شاهزاده محمد ابراهیم، طبیبی بزرگوار و حکیم است که به عنوان مستشار اطباء شناخته می‌شد. او در سن 58 سالگی در سال 1306 هجری در ماه محرم درگذشت و به دار نعیم پیوست. شعر به فضایل اخلاقی، دانش پزشکی و جایگاه بلند او اشاره دارد و در پایان، تاریخ وفات او را به شیوه‌ای ادبی بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای واژگان و مفاهیم ادبی و تاریخی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، اشاره به موضوعاتی مانند مرگ و مفاهیم فلسفی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین نامناسب باشد.

شمارهٔ ۱۱۰ - )

شد زدار محن به دار نعیم
رادمردی بزرگوار و حکیم

فخر دوران طبیب پاک سرشت
که دمش بد شفای جان سقیم

مَلک الطّب سلیل نادر شاه
شاهزاده محمد ابراهیم

آن که او مستشار اطبّا را
بود از حسن رأی و ذوق سلیم

در سپنجی سرا و دار بقا
بود پنجه و هشت سال مقیم

به دو سال هزار و سیصد و شش
در محرم نمود جان تسلیم

نیمه عشر سومین از ماه
شد ز دار محن به دار نعیم

چون به خاکش گذر نمود محیط
بهر تاریخ آن یگانه حکیم

هست پای ادب به پیش و سرود
به جان باد مستشار مقیم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۹ - در تیر زدن شاه مبرور بر پلنگ
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۱ - خطاب به حضرت والا شاهزاده شمس الشعرا گوید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.