بی گل روی تو بر ما جام صهبا آتش است
در نظر آب است اما در سویدا آتش است

دور از او تا جام بر لب مینهم میسوزدم
می که با او آب حیوان است تنها آتش است

جلوه ی معشوق بر هرکس به قدر حال دوست
آن چه گل بینی تو بر بلبل سراپا آتش است

گریم و نالم به یاد لعل رخسارش مرا
در فراقش کار گه با آب و گه با آتش است

گریه افزون می کند سوز دل صد پاره را
من نمیدانم که آب است اشک من یا آتش است

آه عالم سوز خواهم اشک خونین گو مباش
کی کند پروانه رغبت آب را تا آتش است

آب چشم و آتش دل هردو می سوزد مرا
ای خوشا پروانه کو را خصم تنها آتش است

«ابوالحسن فراهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir