۱۶۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۴۲

شوخی که گسسته بود پیمان از من
بنشست برم کشیده دامان از من

چون برگ گلی که با صبا آمیزد
هم با من بود و هم گریزان از من
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.