قد تو نهالیست که آتش ثمر اوست
دیوانه ی آن بادیه ام کاین شجر اوست

آراسته باد این چمن حسن که هر روز
فیض نوام از لاله و ریحان تر اوست

زلفت گرهی بست بهر قطره ی خونم
فریاد ازان خوشه که این دانه بر اوست

زانروز که از دست صنم توبه شکستم
سوگند درستم همه بر جان و سر اوست

هم قوت دل بخشد و هم روشنی چشم
آن گوهر سیراب که زیب کمر اوست

فی الجمله ازان قطره که یکذره وجودست
میلش بهوا داری و جذب شکر اوست

امروز اگر گریه گره کرد فغانی
بسیار ازین آبله ها در جگر اوست

«بابافغانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir