در کنج محنت این دل دیوانه خوشترست
دیوانه را مقام بویرانه خوشترست

این قطره های اشک عقیقی زمان زمان
در دیده ام ز سبحه صد دانه خوشترست

ای پندگو خموش که در گوش جان من
یک ناله ی حزین ز صد افسانه خوشترست

سوزیست گرم شام و سحر شمع را ولی
این سوختن ز جانب پروانه خوشترست

ساقی من اختیار ندارم ز بیخودی
در دست اختیار تو پیمانه خوشترست

شرم و ادب نه شیوه ی شوخی و دلبریست
در نرگس تو شیوه ی مستانه خوشترست

تا کی درون پرده کشیدن شراب عشق
این گیر و دار بر در میخانه خوشترست

دیوانه شد فغانی ورست از کمند عقل
آزادگی بمردم دیوانه خوشترست