هوش مصنوعی: این شعر از حافظ است که به زیبایی از مفاهیم عرفانی، شراب، عشق و موسیقی سخن می‌گوید. در آن، صحنه‌هایی از شادی، نور، وصف معشوق، وحدت وجود، و ستایش می‌گساری و موسیقی به تصویر کشیده شده است. شاعر با اشاره به مفاهیمی مانند صور اسرافیل، منصور حلاج، و می‌گساری عرفانی، فضایی رمزآلود و معنوی خلق می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به می‌گساری و مفاهیم عاشقانه‌ای که نیاز به درک ادبی بالاتری دارد، آن را برای گروه سنی نوجوان و بزرگسال مناسب‌تر می‌کند.

شمارهٔ ۲۰۰

ماتم نشست و کوکبه ی سور شد بلند
صد نیزه در حوالی ما نور شد بلند

گلبانک میفروش بدردی کشان رسید
پنداشتی که زمزمه ی صور شد بلند

تا روی بسته بود دم خلق بسته بود
این غلغل از نظاره ی منظور شد بلند

معشوق در کنار دهد روشنی بدل
زان آتشم چه سود که از دور شد بلند

در هر سری ز نشأه ی توحید باده ییست
زین اعتبار دعوی منصور شد بلند

آباد باد میکده کز فتنه ایمنست
نخلی کزین سراچه ی معمور شد بلند

آن روز نقد هستی ما نذر باده شد
کز طرف باغ طارم انگور شد بلند

ساقی بیار باده که عید صیام رفت
وز دیدن تو ناله ی طنبور شد بلند

بادا بقای پیر که از فیض جام او
افسانه ی فغانی مخمور شد بلند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.