۱۰۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۹۹

ماه من از خانه مست شب بهوای که شد
ساقی بزم که گشت شمع سرای که شد

دولت دیدار او باز کرا رخ نمود
آینه ی حسن او روی نمای که شد

غمزه پنهانیش آفت جان که گشت
خنده ی زیر لبش باز بلای که شد

عشوه و نازش کرا داد بشوخی فریب
مکر و فسونش دگر مهر و وفای که شد

گرنه بمستان خویش چاک گریبان نمود
جامه ی صد ناتوان چاک برای که شد

بر سر زانوی که مانده سرو خواب کرد
هیکل و بازوی او دست دعای که شد

بر دل سخت که داشت آه فغانی اثر
هر نفس گرم او داغ جفای که شد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.